Biogram

Zofia Dobrzańska-Fabiańska ukończyła studia w zakresie muzykologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskała doktorat (1982) i habilitację (1998). Od 1978 roku związana jest z Instytutem Muzykologii UJ; od 2005 roku pracuje na stanowisku profesora, w 2016 r. uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych. W latach 1999-2002 pełniła obowiązki dyrektora tegoż Instytutu, w latach 2002-2008 – prodziekana Wydziału Historycznego UJ ds. studenckich; od 2020 r. jest przewodniczącą Rady Dyscypliny Nauki o Sztuce.

Zainteresowania naukowe prof. Z. Dobrzańskiej-Fabiańskiej koncentrują się wokół historii polifonii średniowiecza we Francji, problematyki tonalności dzieł późnego renesansu we Włoszech oraz dziejów muzyki staropolskiej. Pracę w macierzystej uczelni wiąże z aktywnością w polskim środowisku akademickim i naukowym, m. in. bierze czynny w pracach redakcyjnych edycji źródłowych, publikowanych w serii «Monumenta Musicae in Polonia» w Instytucie Sztuki PAN. 

Publikacje (wybór)

Książki

• Izorytmiczna koncepcja dzieła muzycznego. Epoka Notre Dame. Ars antiqua – Ars nova – Ars subtilior. Epoka burgundzka, Kraków 1988, ss. 343.
• Modalność dzieł Claudia Monteverdiego. Związki z tradycją polifonii renesansu, Kraków 1997, ss. 483.
• Polifonia średniowiecza. Skrypt, Kraków 2000, ss.203; ²2009, ss. 328.
• Spór o rolę ‘modus’ i ‘tonalité’ w sztuce kompozycji XVI i początku XVII wieku, Kraków 2013, ss. 376.

Edycje źródłowe

• Bartłomiej Pękiel. Opera omnia. «Monumenta Musicae in Polonia», t. I-II, red. J. Morawski, Kraków–Warszawa 1994, ss. 321 + 401.

Artykuły

• Kształtowanie tenoru w motetach Guilleume'a de Machaut, „Muzyka” 1979, s. 3-17.
• Rola tenoru w kształtowaniu motetu izorytmicznego, „Muzyka” 1979, s. 45-74.
• Elementi di isoritmia nella musica del Trecento italiano, w: „Antiquae Musicae Italicae Studiosi”, Bologna 1984, s. 47-60.
• Rola norm modalnych w twórczości Marcina Mielczewskiego, „Muzyka” 1986, s. 3-45.
• "Nos autem gloriari oportet" – nieznana kontrafaktura madrygału „O ricco mio thesor” Giovanniego Gabrielego z Tabulatury Pelplińskiej, „Muzyka” 1988, s. 77-93.
• Uwagi na temat pisowni nazwiska Bartłomieja Pękiela, „Muzyka” 1989, s. 37-47.
• Modalność hymnów Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, w: Grzegorz Gerwazy Gorczycki. Studia, red. Zygmunt M. Szweykowski, Kraków 1990, s. 101-114.
• Tonalność polifonii późnego renesansu. W poszukiwaniu narzędzi badawczych techniki dźwiękowej muzyki włoskiej przełomu XVI i XVII wieku, „Muzyka” 1990, s. 3-39.
• Tonalność dzieł Claudia Monteverdiego w historiografii muzykologicznej, „Muzyka” 1997, s. 27-52, 1998, s. 25-39.
• Cechy porządku dźwiękowego religijnych koncertów wokalno-instrumentalnych, przypisywanych Marcinowi Mielczewskiemu, w: Marcin Mielczewski. Studia, red. Zygmunt M. Szweykowski, Kraków 1999, s. 67-92.
• Chromatyka w procesie przemian techniki dźwiękowej przełomów XVI i XVII oraz XIX i XX w., „Muzyka” 2000 nr 1, s. 3-21.
• Claudio Monteverdi i analizy dziewięciu madrygałów, w: Historia muzyki XVII wieku. Muzyka we Włoszech. III: Madrygał wielogłosowy. Praca zbiorowa pod red. Zygmunta M. Szweykowskiego, Kraków 2001, s.73-119, 138-142, 160-162, 168-171, 177-197, 219-223.
• Przełom w technice dźwiękowej ok. 1600 roku. Historyczna i ahistoryczna perspektywa, „Muzyka” 2002 nr 3-4, s. 31-42.
• Tonalne i modalne aspekty „Degli madrigali a cinque voci del Prencipe di Venosa libro sesto” (1611), „Res facta Nova” VI, 2003, s. 103-126.
• “Mia benigna fortuna – Crudele, acerba” Cipriana de Rore i “Strana armonia d’amore – In ciò sol differenti” Sigismonda d’Indii. Problem „conflicting signatures” w madrygale XVI i początku XVII w, w: Complexus effectuum musicologiae studia Miroslao Perz septuagenario dedicata, red. Tomasz Jeż. Kraków 2003, s. 361-372.
• Kategorie wyrazowe durum i mollis w madrygałach Luki Marenzia. „Muzyka” 2003 nr 4, s. 21-45.
• “Beltà, poi che t’assenti” Carla Gesualda da Venosa (1611) i Igora Strawińskiego instrumentacja madrygału (1960), w: Muzyka wobec tradycji. Idee – Dzieło – Recepcja, Muzyka wobec tradycji. Idee – Dzieło – Recepcja. Studia, red. Szymon Paczkowski, Warszawa 2004, s. 533-543.
• Modalność w polifonii i przemiany techniki dźwiękowej w muzyce średniowiecza i renesansu w świetle „Historii harmonii i kontrapunktu” Józefa M. Chomińskiego, „Muzyka” 2006 nr 1-2, s. 7-31.
• Koncepcja tonalna „L’Orfeo” i jej funkcje wyrazowe, w: Historia muzyki XVII wieku. Muzyka we Włoszech: Dramma per musica, cz. I, red. Zygmunt M. Szweykowski, Kraków 2008, s. 247-283;
• The Role of Italian Musical Culture in the 17th-century Polish-Lithuanian Commonwealth, in Light of Polish Musicological Historiography, w: La musica polichorale in Italia e nell’Europa centro-orientale fra Cinque-  e Seicento, red. Marina Tofetti, Aleksandra Patalas, Venezia 2012, s. 3-33.
• Ogród jako metafora muzyki. Znaczenie „Hortulus musicus” jako tytułu szesnasto- i siedemnastowiecznych druków muzycznych, w: Muzyka w ogrodzie – ogród w muzyce, red. Sławomira Żerańska-Kominek, Gdańsk 2010, s. 191-225.
• Igora Strawińskiego instrumentacje madrygałów Carla Gesulada da Venosa, w: Muzyka jest zawsze współczesna. Studia dedykowane Profesor Alicji Jarzębskiej, red. Małgorzata Woźna-Stankiewicz, Andrzej Sitarz, Kraków 2011, Musica Iagellonica, s. 41-65.
• The Character of Source Research Work Carried out by Polish Musicologists in the First Half of the 20th Century, „Musica Iagellonica” 7 (2013), s. 121-140.
• Jan of Lublin’s Tablature (1540) as a Subject of Research, „Muzyka” 2015 nr 3, s. 69-96.
• Zdzisław Jachimecki’s Italian Influences in Polish Music: an Invitation to Study the Sixteenth- and Seventeenth-Century Reception of Italian Musical Culture in Poland, w: Italian Music in Central-Eastern Europe Around Mikołaj Zieleński’s Offertoria and Communiones (1611), edited by Tomasz Jeż, Barbara Przybyszewska-Jarmińska, Marina Toffetti, Edizione Fondazione Levi, Venezia 2015, s. 427-443;
• Rola kategorii „durus” i „mollis” w madrygałach Claudia Monteverdiego, w: Almanach muzykologii krakowskiej: 1911-2011, red. Małgorzata Woźna-Stankiewicz, Zofia Dobrzańska-Fabiańska, Andrzej Sitarz, Musica Iagellonica, Kraków 2016, s. 663-689.
• Fundamentum (1538) z Tabulatury Jana z Lublina i jego porządek tonalny, w: Ars musica and its contexts in medieval and early modern culture, red. Paweł Gancarczyk, Warszawa 2016, s. 131-149.

Artykuły recenzyjne

• Bernhard Meier: Die Tonarten der klassischen Vokalpolyphonie, Utrecht 1974, „Muzyka” 1983 nr 3, s. 109-122.
• Eric T. Chafe: Monteverdi's Tonal Language, New York 1992, „Music and Letters” 1995, s. 89-93.
• Walter Werbeck: Studien zur deutchen Tonarten in der ersten Hälfte des 16. Jahrhunderts, Kassel 1989, „Muzyka“ 1996 nr 1, s. 113-118.
• Bernhard Meier: Alte Tonarten dargestellt an der Instrumentalmusik des 16. und 17.Jahrhunderts, Kassel 1992, „Muzyka“ 1996 nr 3, s. 124-130.
• Notae musicae artis. Notacja muzyczna w źródłach polskich XI-XVI wieku. Studia pod redakcją Elżbiety Witkowskiej-Zaremby, Kraków 1999, „Muzyka” 2001 nr 4, s. 83-94.
• Ryszard J. Wieczorek: Musica figurata w Saksonii i na Śląsku u schyłku XV wieku. Studia nad repertuarem kodeksów menzuralnych Berlin 40021, Leipzig 1494 i Warszawa 5892, Poznań 2002, „Muzyka” 2004 nr 2, s. 120-126.